เรื่องราวการกำจัดขยะ

หน่วยกำจัดขยะ (หรือที่เรียกว่าหน่วยกำจัดขยะ เครื่องกำจัดขยะ เครื่องเก็บขยะ ฯลฯ) เป็นอุปกรณ์ที่มักใช้พลังงานไฟฟ้า ติดตั้งไว้ใต้อ่างล้างจานระหว่างท่อระบายน้ำของอ่างล้างจานกับกับดัก หน่วยกำจัดเศษอาหารจะย่อยเศษอาหารเป็นชิ้นเล็กๆ เพียงพอ—โดยทั่วไปจะมีเส้นผ่านศูนย์กลางน้อยกว่า 2 มม. (0.079 นิ้ว) เพื่อส่งผ่านท่อประปาได้

ประวัติศาสตร์

หน่วยกำจัดขยะถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี 1927 โดย John W. Hammes สถาปนิกที่ทำงานในเมือง Racine รัฐวิสคอนซิน เขายื่นขอรับสิทธิบัตรในปี พ.ศ. 2476 ซึ่งออกในปี พ.ศ. 2478 ก่อตั้งบริษัทของเขาและนำผู้กำจัดออกสู่ตลาดในปี พ.ศ. 2483 คำกล่าวอ้างของ Hammes ได้รับการโต้แย้ง ในขณะที่ General Electric เปิดตัวหน่วยกำจัดขยะในปี 1935 หรือที่เรียกว่า Disposal
ในหลายเมืองในสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 ระบบบำบัดน้ำเสียของเทศบาลมีกฎระเบียบห้ามทิ้งเศษอาหาร (ขยะ) เข้าสู่ระบบ จอห์นใช้ความพยายามอย่างมาก และประสบความสำเร็จอย่างสูงในการโน้มน้าวให้ท้องถิ่นหลายแห่งยกเลิกข้อห้ามเหล่านี้

หลายท้องที่ในสหรัฐอเมริกาห้ามการใช้เครื่องกำจัดทิ้ง หลายปีที่ผ่านมา ผู้กำจัดขยะเป็นสิ่งผิดกฎหมายในนิวยอร์กซิตี้ เนื่องจากคาดว่าจะสร้างความเสียหายให้กับระบบท่อระบายน้ำของเมือง หลังจากการศึกษาเป็นเวลา 21 เดือนกับกรมคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของ NYC การห้ามดังกล่าวถูกยกเลิกในปี 1997 ตามกฎหมายท้องถิ่น 1997/071 ซึ่งแก้ไขมาตรา 24-518.1 ประมวลกฎหมายปกครองของ NYC

ในปีพ.ศ. 2551 เมืองราลี รัฐนอร์ธแคโรไลนา พยายามสั่งห้ามการเปลี่ยนและติดตั้งเครื่องกำจัดขยะ ซึ่งขยายไปยังเมืองห่างไกลที่ใช้ระบบบำบัดน้ำเสียของเทศบาลร่วมกันด้วย แต่ได้ยกเลิกการสั่งห้ามในอีกหนึ่งเดือนต่อมา

การรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมในสหรัฐอเมริกา

ในสหรัฐอเมริกา บ้านประมาณ 50% มีหน่วยกำจัดทิ้ง ณ ปี 2552 เทียบกับเพียง 6% ในสหราชอาณาจักรและ 3% ในแคนาดา

ในสวีเดน เทศบาลบางแห่งสนับสนุนให้ติดตั้งเครื่องกำจัดขยะเพื่อเพิ่มการผลิตก๊าซชีวภาพ หน่วยงานท้องถิ่นบางแห่งในอังกฤษให้เงินสนับสนุนการซื้อหน่วยกำจัดขยะเพื่อลดปริมาณของเสียที่จะนำไปฝังกลบ

เหตุผล

เศษอาหารมีตั้งแต่ 10% ถึง 20% ของขยะในครัวเรือน และเป็นส่วนประกอบที่เป็นปัญหาของขยะในชุมชน ก่อให้เกิดปัญหาด้านสาธารณสุข สุขอนามัย และสิ่งแวดล้อมในแต่ละขั้นตอน โดยเริ่มจากการจัดเก็บภายในและตามด้วยการรวบรวมโดยใช้รถบรรทุก เศษอาหารที่มีปริมาณน้ำสูงหมายความว่าการทำความร้อนและการเผาไหม้ของพวกมันจะสิ้นเปลืองพลังงานมากกว่าที่สร้างขึ้น เศษอาหารที่ถูกฝังอยู่ในหลุมฝังกลบจะสลายตัวและก่อให้เกิดก๊าซมีเทน ซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจกที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

หลักการเบื้องหลังการใช้เครื่องกำจัดอย่างเหมาะสมคือการถือว่าเศษอาหารเป็นของเหลวอย่างมีประสิทธิผล (ซึ่งมีน้ำโดยเฉลี่ย 70% เช่นเดียวกับของเสียจากมนุษย์) และใช้โครงสร้างพื้นฐานที่มีอยู่ (ท่อระบายน้ำใต้ดินและโรงบำบัดน้ำเสีย) เพื่อการจัดการ โรงบำบัดน้ำเสียสมัยใหม่มีประสิทธิภาพในการแปรรูปของแข็งอินทรีย์ให้เป็นผลิตภัณฑ์ปุ๋ย (เรียกว่าของแข็งชีวภาพ) โดยมีสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นสูงในการดักจับมีเทนเพื่อการผลิตพลังงาน