เรื่องกำจัดขยะ

หน่วยกำจัดขยะ (หรือที่เรียกว่าหน่วยกำจัดขยะ เครื่องกำจัดขยะ เกร์บูเรเตอร์ ฯลฯ) เป็นอุปกรณ์ที่มักจะใช้พลังงานไฟฟ้า ติดตั้งไว้ใต้อ่างล้างจานระหว่างท่อระบายน้ำของอ่างล้างจานกับกับดักหน่วยกำจัดจะฉีกเศษอาหารเป็นชิ้นเล็กๆ พอ ซึ่งโดยทั่วไปจะมีเส้นผ่านศูนย์กลางน้อยกว่า 2 มม. (0.079 นิ้ว) เพื่อส่งผ่านท่อประปา

ประวัติศาสตร์

หน่วยกำจัดขยะถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี 1927 โดย John W. Hammes สถาปนิกที่ทำงานในเมืองราซีน รัฐวิสคอนซินเขายื่นขอสิทธิบัตรในปี พ.ศ. 2476 ซึ่งออกในปี พ.ศ. 2478 ตั้งบริษัทของเขาและวางตลาดในปี พ.ศ. 2483คำกล่าวอ้างของ Hammes ไม่เป็นที่โต้แย้ง เนื่องจากบริษัท General Electric ได้แนะนำหน่วยกำจัดขยะในปี 1935 หรือที่เรียกว่า Disposal
ในหลายเมืองในสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 ระบบบำบัดน้ำเสียของเทศบาลมีข้อบังคับห้ามไม่ให้เศษอาหาร (ขยะ) เข้าสู่ระบบจอห์นใช้ความพยายามอย่างมาก และประสบความสำเร็จอย่างสูงในการโน้มน้าวให้หลายท้องที่ยกเลิกข้อห้ามเหล่านี้

หลายท้องที่ในสหรัฐอเมริกาห้ามใช้เครื่องกำจัดเป็นเวลาหลายปีแล้วที่เครื่องกำจัดขยะเป็นสิ่งผิดกฎหมายในนิวยอร์กซิตี้ เนื่องจากมองว่าอาจสร้างความเสียหายให้กับระบบท่อน้ำทิ้งของเมืองหลังจากการศึกษา 21 เดือนกับกรมคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของนิวยอร์ค การห้ามดังกล่าวถูกยกเลิกในปี 2540 โดยกฎหมายท้องถิ่น 1997/071 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมมาตรา 24-518.1 ประมวลกฎหมายปกครองของนิวยอร์ค

ในปี พ.ศ. 2551 เมืองราลี รัฐนอร์ทแคโรไลนา พยายามห้ามการเปลี่ยนและติดตั้งเครื่องกำจัดขยะ ซึ่งขยายไปยังเมืองรอบนอกที่ใช้ระบบบำบัดน้ำเสียของเทศบาลร่วมกัน แต่ยกเลิกคำสั่งห้ามในอีกหนึ่งเดือนต่อมา

การยอมรับในสหรัฐอเมริกา

ในสหรัฐอเมริกา บ้านประมาณ 50% มีหน่วยกำจัด ณ ปี 2009 เทียบกับเพียง 6% ในสหราชอาณาจักรและ 3% ในแคนาดา

ในสวีเดน เทศบาลบางแห่งสนับสนุนให้มีการติดตั้งเครื่องกำจัดเพื่อเพิ่มการผลิตก๊าซชีวภาพ หน่วยงานท้องถิ่นบางแห่งในอังกฤษให้เงินอุดหนุนการซื้อหน่วยกำจัดขยะเพื่อลดปริมาณขยะที่ต้องฝังกลบ

เหตุผล

เศษอาหารมีตั้งแต่ 10% ถึง 20% ของขยะในครัวเรือน และเป็นส่วนประกอบที่เป็นปัญหาของขยะชุมชน สร้างปัญหาด้านสาธารณสุข สุขอนามัย และสิ่งแวดล้อมในแต่ละขั้นตอน โดยเริ่มจากการจัดเก็บภายในและตามด้วยรถบรรทุกเศษอาหารที่ถูกเผาในโรงงานแปรรูปขยะเป็นพลังงาน ปริมาณน้ำสูงหมายความว่าความร้อนและการเผาไหม้ของขยะเหล่านี้ใช้พลังงานมากกว่าที่ผลิตได้เศษอาหารที่ถูกฝังอยู่ในหลุมฝังกลบจะย่อยสลายและเกิดก๊าซมีเทน ซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจกที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

หลักการเบื้องหลังการใช้เครื่องกำจัดที่เหมาะสมคือการถือว่าเศษอาหารเป็นของเหลวอย่างมีประสิทธิภาพ (น้ำโดยเฉลี่ย 70% เช่นเดียวกับของเสียจากมนุษย์) และใช้โครงสร้างพื้นฐานที่มีอยู่ (ท่อระบายน้ำใต้ดินและโรงบำบัดน้ำเสีย) เพื่อการจัดการโรงบำบัดน้ำเสียสมัยใหม่มีประสิทธิภาพในการแปรรูปของแข็งอินทรีย์ให้เป็นผลิตภัณฑ์ปุ๋ย (เรียกว่า biosolids) ด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นสูงที่ดักจับก๊าซมีเทนสำหรับการผลิตพลังงาน